100!

De 100e blog! En al hard op weg naar 100.000 (!) bezoekers op deze site! Veel voor ons bekenden, maar inmiddels ook een heel aantal onbekenden die ons volgen. Wie had dat 4 jaar geleden gedacht? Ik in elk geval niet! Normaal gesproken zou je zeggen: een jubileum, tijd voor een feestelijk verhaal! Terugblikken op de afgelopen periode, hoe het begon, de highlights en een vooruitblik vol goede verwachtingen. Helaas, zo'n blog zal het niet worden.

Over de afgelopen jaren kan ik vrij kort zijn. Ze waren heftig en lijken steeds heftiger te worden. We houden zielsveel van Jort maar zijn komst in ons leven heeft het er niet gemakkelijker op gemaakt. Poeh, wat is het een strijd, elke dag weer. Desondanks genieten we ook heel erg van hem. Zijn kijk op het leven is verhelderend en hij maakt overal een grap van! Hij kan enorm genieten van kleine dingen. Een bijzonder kind, in alle opzichten. Een jaar geleden stond het er zeer slecht voor. Maar er kwam een plotselinge positieve wending, maar wel met onzekere perspectieven. Inmiddels zijn we een jaar verder! Enerzijds hadden we daar vorig jaar niet meer op durven te hopen, aan de andere kant is het een zeer turbulent jaar geweest. Het gaat allemaal niet vanzelf en dan kom je jezelf regelmatig tegen. 

Als je zelf niet in zo'n situatie zit kun je je hooguit een voorstelling maken van hoe je zelf zou handelen, maar als het daadwerkelijk je eigen betreft blijkt het toch vaak heel anders te zijn. Iedereen probeert er op zijn of haar manier het beste van te maken. Mensen verschillen en zo ook Richard en ik onderling. Waar ik het mentaal gezien zwaar vind en veel nadenk, pieker en regelmatig het gevoel heb gek of overspannen te worden, krijgt Richard juist meer last van lichamelijke klachten. Zijn lichaam fluit hem terug. Zijn weerstand is lager waardoor hij -solidair samen met Jort- alle virussen en bacteriën aantrekt. Ook met de griepronde die momenteel heerst (voorjaar waar blijf je???) zijn ze beide weer van de partij. Hoge koorts, verkouden, lamlendig en heel veel hoesten. Jort heeft een kuur gekregen voor (of tegen?) bronchitis en bij Richard is het al een stapje verder, want die kampt momenteel met een longontsteking. 

Op de dag dat Jort het ergst ziek was en hij als een dood vogeltje op de bank lag, kreeg hij plotseling ook weer een epileptische aanval. Die heeft hij al meer dan een jaar niet gehad! Gelukkig was het vooralsnog eenmalig. Ritmestoornissen kreeg hij pas een paar dagen later. Gelukkig lijkt de antibiotica wel z'n werk te doen en krijgt Jort daarnaast ook nog 4x daags paracetamol om de gemoederen wat rustig te houden. Het is hier in huis net een apotheek met allerlei middeltjes en ik heb er een fulltime functie bij als verpleegster. Roeping gemist! ;-) 

Kan het nog erger? Ja, helaas wel.. Ook in de familie zijn er serieuze gezondheidsproblemen waar we onze zorgen over hebben. En zo eindigt ook deze 100e blog met kommer en kwel. Tjonge, het gaat maar door...