Morgen operatie

Morgen opnieuw een spannende dag; Jort wordt morgen om 8.00 uur geopereerd, waarbij de zenuw aan de rechterkant van zijn hart deels wordt verwijderd. Vanmiddag hebben we een gesprek gehad met de kindercardioloog en een van de twee chirurgen die de operatie gaat uitvoeren. De operatie duurt naar verwachting ongeveer twee uur en is op zichzelf technisch gezien niet heel ingrijpend. De artsen hebben het hele plan en de scenario's goed doorgesproken en ze zeggen er klaar voor te zijn. Daar moeten we dus maar op vertrouwen. Wel blijft het een operatie met risico's. Tegenwoordig worden die risico's heel concreet besproken en moeten wij als ouders zelfs schriftelijk akkoord geven. De artsen hebben goede hoop dat deze ingreep goede resultaten voor Jort oplevert, maar het kan ook zijn dat het niets oplevert of zelfs de ritmestoornissen verergert. Ook bestaat er een kans dat Jort de operatie niet overleeft als er ter plekke dusdanig zware ritmestoornissen komen waar hij niet meer uit komt... Slik....

Vandaag was Jort uitzonderlijk wakker. Zo wakker hebben we hem sinds zijn opname op de IC (nu toch alweer bijna 5 weken) niet gezien. Ogen wijd open, blije blik, 'verstoppertje' doen met een doekje over mijn hoofd, filmpjes kijken van Brandweerman Sam en Bob de Bouwer én eindelijk weer eens een ijsje! Eigenlijk was hij vandaag de hele erg wakker, rustig en tevreden. En zijn hartritme bleef er ook nog eens goed onder. Heel bijzonder allemaal, ook aangezien er in de hoeveelheid slaapmedicatie niets is veranderd. Zoals we al veel vaker hebben gezien en gezegd: Jort blijft ons telkens verrassen! Hoe dan ook, het was in IC termen een heel fijne dag waar we ook echt van hebben genoten. Maar tegelijkertijd zet het ons ook weer aan het denken, je wordt er een beetje paranoïde van. Wat bijzonder dat Jort juist vandaag zo'n ontzettend goeie dag had... Is het een voorbode voor een negatief scenario morgen?? Dat hij zijn laatste dag op een voor hem zo leuk mogelijke manier heeft beleefd en wij daar met een 'fijn' gevoel op terug kunnen kijken? Of moeten we het juist positief opvatten dat Jort nu fit en blij de operatie in gaat?! Blgh, wat een vreselijke spanning weer... Met een enorm opgelaten gevoel en een blok in de maag hebben we Jort vanavond achter gelaten. Gelukkig lag hij toen wel lekker te slapen. Dat maakte het ietsje draaglijker.

We kunnen nu niks meer doen dan afwachten, hopen op een goede nachtrust voor ons allemaal en heeeeeel hard duimen voor een goede afloop. Morgenochtend gaan we vroeg naar het ziekenhuis zodat we in ieder geval heel dicht in de buurt zijn. Toi toi toi...