Onze vakantie, zonder en met!

Een week weg, zonder en met Jort. Want zoals ik al schreef hebben we de eerste dagen van onze vakantieweek alleen met Stan en Evie doorgebracht. Jort bleef eerst een paar nachten bij opa en oma logeren. Opa kwam hem 's ochtends bij ons thuis ophalen. Ik had hem wel een beetje verteld over zijn logeerpartij en dat hij later bij ons in het vakantiehuisje zou komen, maar of hij het echt begreep? Ik wilde ook niet teveel in detail treden omdat ik me toch wat ongemakkelijk voelde hierover, maar ja, niks zeggen kan natuurlijk ook niet! Ik dacht dat alleen deel 1 was overgekomen, het 'bij opa en oma logeren' verhaal en daar had hij wel zin in! Maar toen opa vrijdags kwam begon Jort ineens heel moeilijk te doen, wilde niet met opa mee en hield mij nauwlettend in de gaten. Na wat afleidingsmanoeuvres waarbij ik me maar even wijselijk heb teruggetrokken, stapte hij gelukkig toch vrolijk de auto in. Oké, dat was dat. Moest ik me nu ontzettend schuldig voelen? Of verdrietig? Een flink potje gaan zitten janken? Misschien ben ik daarvoor dan toch te rationeel of nuchter ingesteld. Dit is hoe we het hadden bedacht en ik was er ook echt van overtuigd dat dit een heel goede oplossing was voor ons allemaal. Die knop ging gelukkig vrij gemakkelijk om en dus ging ik weer aan de slag met het inpakken van alle spullen voor de rest van ons gezin en maakte Richard zijn werkzaamheden in de stal af. Auto afgeladen, een uurtje rijden en hup, we waren op ons vakantieverblijf! Lekker burgerlijk maar oh zo ideaal! Stan begon zich na 10 minuten rijden al af te vragen of we er al bijna waren, dus god wat waren we blij dat we niet helemaal naar Zuid Frankrijk hoefden! ;-)

De eerste dagen waren best relaxed. Nu waren we plotseling een 'normaal' gezin met twee kinderen. Konden we uit eten (in een weliswaar kindvriendelijk restaurant, maar we konden!), hoefden we niet non stop op te letten of er iemand wegliep, konden we rustig in een tuinstoel liggen of een spelletje doen met Stan terwijl Evie een dutje deed en hoefden we er 's nachts niet uit bed voor medicijnen. Elke dag waren we ons zo bewust van Jort's afwezigheid. Iedere keer weer spraken we onze verbazing naar elkaar uit over hoe anders het leven is als je kinderen allemaal 'gewoon' gezond zijn en je niet continu rekening hoeft te houden met van alles. Ook hier weer die dubbele gevoelens; je went gemakkelijk aan die gemakken, maar je wilt je kind natuurlijk niet missen! We waren dan ook blij dat opa en de beide oma's Jort dinsdag bij ons kwamen brengen! Stan en Jort omhelsden elkaar alsof hij jaren weg was geweest! Heel aandoenlijk! 

Wel konden we nu meteen weer in de baan! Eerst werd uiteraard het huisje even geïnspecteerd en daarna rende hij meteen door de tuin van de buren en klom hij in de bosjes en struiken van onze tuin. Na een uurtje kreeg hij een beetje rust over zich en ging hij lekker met wat zandbakspulletjes aan de slag. Toen opa en de oma's naar huis gingen vond het hij het verwarrend. Hij zou naar papa en mama toe gaan, maar verwachtte blijkbaar toch gewoon in ons eigen huis. Wat deden we in dit kleine vakantiehuisje?! Dat was niet de bedoeling! Hij raakte 's avonds wat overstuur en wilde niet in het huisje zijn. Na de home made pannenkoeken gingen nog maar even naar het zwembad, even afleiding. Dat vond hij als altijd erg leuk, maar helaas moesten we al gauw weer uit het bad, nadat Stan een flinke glup in zijn kin had gekregen door een ongelukkige val op de zwembadrand. Wat een pech! Terwijl Richard met hem naar de huisartsenpost in Zwolle ging om dit te laten plakken, zat ik in het huisje met een verdrietige Jort en een vermoeide Evie. Fijn hoor vakantie! Gelukkig ging hij uiteindelijk wel slapen en ging het de dagen erna een stuk beter. We hebben van alles gedaan, skelters gehuurd, waterfietsen, bowlen, zwemmen en heel veel ijsjes gegeten. De skelters vond Jort het allerleukst! Hij begreep alleen niet zo goed dat je die dingen voor een uurtje kunt huren tegen betaling en niet zomaar te pas en te onpas een skelter mee kan nemen of, nog erger, van een ander kind kan afpakken. Het is sowieso een wonder dat er geen gewonden zijn gevallen want hij was op die skelters een nogal ongeleid projectiel! Hardloopschoenen waren voor mij geen overbodige luxe geweest die week. Op je slippertjes rent het nu eenmaal een stuk minder fijn als je weer eens iemand moet behoeden voor een aanrijding of frontale botsing..

Met Jort erbij was ons relaxte gevoel dus vrijwel meteen geëlimineerd en moest alles weer up tempo en met oren en ogen voor en achter. Maar goed, het was leuk en daar gaat het om! Wel vonden we het ook best weer confronterend om Jort zo te zien. Nooit eerder hebben we Jort 5 dagen achter elkaar niet gezien. Door op deze manier letterlijk even afstand van hem te nemen, valt het nog meer op hoe beperkt hij is. Zeker wanneer hij niet in zijn eigen veilige omgeving is. Thuis is zijn gedrag voor ons inmiddels redelijk voorspelbaar (dat wil niet zeggen dat het makkelijker is), maar wanneer je op zo'n vakantiepark bent, valt ook die 'schil' weg. We zijn blij dat we het dit jaar op deze manier hebben kunnen regelen! Met hulde voor opa en oma! :-)