Het is alweer een tijdje geleden dat ik m'n laatste blog heb geschreven. We hebben er weer een aantal pittige weken op zitten. Dit keer niet zozeer met Jort, maar met Richards vader, opa Jaap. Hij belandde begin maart plotseling op de Intensive Care en heeft daar 8 weken zeer kritiek gelegen. Uiteindelijk bleken de gezondheidsproblemen te groot en zijn lichaam te broos. Steeds meer organen lieten het afweten en uiteindelijk heeft hij de strijd niet kunnen winnen. We hebben afscheid van hem moeten nemen en afgelopen week was de crematie. Een rare week met veel verdriet, onwerkelijkheid en een boel regelwerk.
Voor de kleinkinderen is het begrip 'dood' natuurlijk moeilijk te begrijpen en iedereen reageert op z'n eigen niveau. Jort reageerde duidelijk heel anders dan Stan. Stan bekeek alles rustig, stelde zijn vragen en accepteerde het. Jort vond het maar stom dat opa na al die weken in het ziekenhuis (waar Jort niet is geweest en hij hem dus al een tijd moest missen) nog steeds alleen maar 'sliep', in een kist nota bene! Hij was 's avonds bang om zelf te gaan slapen en heeft het vaak over Opaaaaah.
Gek genoeg ging het in de periode dat Jaap zo slecht lag juist opmerkelijk goed met Jort! Hij heeft wekenlang bijna geen ritmestoornis laten zien. Zo fijn! Waarschijnlijk heeft het toch ook wat met de tijd van het jaar te maken. Vorig jaar ging het in het voorjaar ook opmerkelijk goed en er is de laatste tijd nauwelijks iets veranderd qua medicatie. Heel bijzonder dat het dus toch nog steeds kan!
Ook op school gaat het goed. Hij is onlangs 'gepromoveerd' naar een ander klasje. Hier wordt iets meer van hem gevraagd op het gebied van werkjes aan tafel, kleine opdrachten, samen spelen met andere kinderen, etc. Ook gaat hij sinds een paar weken zelfs een vierde dag naar school! Hij heeft het er erg naar zijn zin en we zien dat het hem erg goed doet in zijn ontwikkeling. De woordenstroom komt nu goed op gang en ook de zindelijkheidstraining werpt duidelijk zijn vruchten af! Topper!! 👍
Helaas stapten we van de zorgen om Jaap rechtstreeks weer terug in de zorgen om Jort. Afgelopen vrijdag, een dag na de crematie, kreeg hij 's nachts plotseling last van koortsstuipen. Hij had ineens 40C koorts en lag te stuiteren in bed. Aangezien het er hetzelfde uitziet als een epileptische aanval schrokken we niet eens extreem. Dit hebben we immers vaker meegemaakt. Na even te hebben gegoogled hebben we vastgesteld dat dit inderdaad waarschijnlijk koortsstuipen waren geweest. Aangezien hij er zelf vlot uitkwam en ze dan verder onschuldig zijn, besloten we geen arts te bellen. Voor de gemiddelde Nederlander is dat besluit misschien ondenkbaar, maar wij hebben onderhand zoveel ziekenhuiservaring opgedaan dat we wisten dat het niks zou toevoegen, behalve een heleboel onrust en gedoe. Op een matrasje naast ons konden we hem goed in de gaten houden en Jort viel weer in slaap. Gisteren overdag was hij prima te pas en leek hij nergens last van te hebben. Bijzonder, maar heel fijn natuurlijk! Zal het met een sisser aflopen??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten