Weer goed!

Het gaat gelukkig weer goed met Jort! Hij is vandaag zelfs voor het eerst weer naar school geweest! Je moet toch weer in het ritme komen en vertrouwen opbouwen. Na de enorme hobbel (of beter gezegd hooggebergte!) van vorige week ging het de dagen thuis steeds een beetje beter. De eerste dag was Jort nog wel erg rustig en witjes, maar wat wil je ook?! Hij heeft in een week tijd 12 keer een reanimatie ondergaan!! En een week opgesloten gezeten op een klein kamertje zonder buitenlucht. Dat je dan een beetje pips bent, vind ik niet zo raar! Gelukkig kreeg hij na een dag alweer de rode blosjes op zijn wangen terug en had hij weer veel plezier. 

Afgelopen pinksterweekend hebben we heerlijk genoten van en met de kids. Zondag zijn we met een heel stel naar de Drentse Koe geweest (een speeltuin binnen en buiten). Het weer werkte fantastisch mee en iedereen genoot volop! Het was echt een topdag! Maandag zijn we wezen zwemmen en dat was weer een groot succes voor onze waterratjes! Ook Evie vindt het geweldig in het zwembad! Een heerlijk weekend en alle dagen afgesloten met een lekker ijsje! :-)

Wegens een 'programmeerfoutje' in Jort's ICD ging er sinds vorige week elke vier uur een alarmtoon af. Een vrij hard 'tè-tuut' geluid van 20 seconden, uit zijn buik! Die toon kennen wij inmiddels wel, maar het blijft een bizar geluid. Net alsof hij een speelgoed ambulance heeft ingeslikt! ;-) Dat alarm ging omdat hij teveel dagen achter elkaar geen contact heeft kunnen maken met het kastje op Jort's kamer. Logisch, we 'logeerden' immers in het ziekenhuis! Ik had al voorgesteld om het alarm in het ziekenhuis uit te laten zetten omdat we dit wel eens eerder bij de hand hebben gehad. Maar onze arts verzekerde dat het alarm vanzelf zou stoppen na de eerste nacht thuis (zodra die weer contact maakt met het kastje op z'n slaapkamer). Helaas had hij geen gelijk! ;-) Het alarm bleef elke 4 uur afgaan. Op zichzelf niet heel ernstig, maar het is best een herrie en Jort merkte het zelf ook, over de babyfoon konden we het 's nachts horen en ik merkte dat onze omgeving er ook wat onrustig van werd! Het klinkt nu eenmaal erg onnatuurlijk! 

Daarom zijn we dinsdag maar weer even naar Groningen gekacheld. Ik had van tevoren even gebeld en we konden ondanks een gevulde wachtkamer zo doorlopen. Ook hier is Jort een bekend begrip en we waren dan ook binnen 5 minuten weer klaar. Het alarm is uitgezet en we hebben gelijk even gekeken naar de laatste dagen. Onze waarnemingen werden bevestigd: alleen maar een paar heel korte ritmestoornissen van 1-2 seconden. Top! Helaas ook de constatering dat de teller van deze ICD inmiddels alweer op 24 shocks staat, sinds medio december 2014... 

Om er toch ook een leuk middagje van te maken, hebben we de traumahelikopter maar eens van dichtbij bekeken. Als 'vaste klant' van het ziekenhuis was ons al vaker aangeboden om daar eens een kijkje te komen nemen. Het kwam er nooit van, maar nu was de gelegenheid er wel. We hadden geluk, want hij was aanwezig! Gemiddeld rukt de heli zo'n 6x per dag uit, dus het had ook goed gekund dat 'ie weg was. Maar nu dus niet en we werden rondgeleid en bijgepraat. Uiteraard mochten de boys ook even in de heli zitten en dat vond vooral Stan wel erg gaaf!! De volgende dag op school kon hij vol trots de stoere foto's laten zien! Dat maak je natuurlijk niet elke dag mee! Zo zie je maar weer; elk nadeel heeft z'n voordeel! ;-)