Home sweet home

Zoals de titel al doet vermoeden... We zijn sinds vanavond thuis!!!

De artsen en de apotheek in Groningen hebben vandaag alles op alles gezet om ervoor te zorgen dat we vanmiddag aan het eind van de middag naar huis konden! We hadden er zelf eigenlijk niet op gerekend dat dit vandaag al zou lukken en ik had vanochtend dan ook gewoon een tasje met slaapspullen meegenomen. Richard heeft namelijk de afgelopen twee nachten bij Jort gebivakkeerd en nu was het mijn beurt weer. Wat een mazzel, mijn 'dienst' komt plotseling te vervallen! ;-)

Aangezien we gisteren nog verhuisd waren naar een andere kamer, zat het meest van de spullen nog in tassen. Een deel was al mee naar huis gegaan en de rest van al het vergaarde goed kon nu alsnog richting de auto worden gesleept. Aan het eind van de middag kwam het verlossende telefoontje van de apotheek dat er een goed gevulde 'goodiebag' voor de eerste dagen thuis voor ons klaar stond beneden. Er is ook al contact geweest met onze thuisapotheek, zodat die de vervolgrecepten meteen kunnen verwerken. Dat blijft altijd een heel belangrijk aspect, de bestelling, recepten en tijdige levering van de medicatie. Zonder medicijnen heeft Jort geen schijn van kans, dus daar zijn we logischerwijs nogal op gebrand. Morgen maar even langs de apotheek in Westerbork om te vragen of alles goed is doorgekomen en in werking is gezet. 

Jort was het begrip 'naar huis' nog niet vergeten. Hij maakte vanmiddag meteen aanstalten richting de uitgang. Na nog een foto en diverse handen schudden zwaaiden we het ziekenhuis uit! Dag, daa-aag.. riep Jort blij! Met Stan aan de hand liep hij enthousiast naar de lift. Het stuk naar de auto heeft papa hem maar even gedragen, want dat was nog wel wat ver. Alle spullen in de auto, Stan erin, Jort erin en rijden maar! Jort keek onderweg zijn ogen uit, helemaal blij om weer de wereld buiten het ziekenhuis te zien, auto's, vrachtwagens, landerijen. 

Na een familiediner bij opa en oma en een heleboel geknuffel met Rick en Anouk (ze hadden elkaar bijna drie maanden niet gezien!) gingen we dan daadwerkelijk naar huis. Daar was de boel buiten en binnen mooi versierd met overal slingers en ballonnen, een prachtige bos bloemen en kadootjes namens familie, vrienden en buren. Wat een warm onthaal! Ontzettend bedankt allemaal lieve mensen!! Jort vond het allemaal prachtig, maar had bovenal oog voor zijn traptrekker die nog buiten stond en de graafmachines in de zandbak. Hij moest en zou daar eerst naartoe! Wat zal hij die enorm hebben gemist! Je vraagt je af wat er allemaal door zijn lieve koppie heen gaat...

Daarna naar binnen, de boel weer verkennen en hij greep meteen weer naar zijn vertrouwde spullen. Zo grappig om te zien dat hij na bijna drie maanden ziekenhuis nog steeds gewoon exact dezelfde Jort is! Medicijnen erin, nog even een beetje chipsen (het is tenslotte feest!) en toen naar boven. De twee mannen gingen samen in bad en ook daar hadden ze samen dezelfde lol als vanouds. Stan wilde heel graag vannacht bij Jort op de kamer logeren en dat konden we natuurlijk niet weigeren! Nog een beetje keten met z'n vieren en toen moesten ze toch maar eens gaan slapen! Het was inmiddels al bijna half 10! Jort vond het allemaal maar spannend en leuk, in zijn eigen bed vol met knuffels en Stan op een matrasje naast hem! Dolle boel natuurlijk! Maar ze waren allebei nogal moe geworden van deze inspannende dag en vielen na een paar minuten al als een blok in slaap! Als Stan morgenochtend niet wakker te krijgen is, dan moet hij maar even een dagje 'spijbelen'. Dergelijke bijzondere en feestelijke dagen beleeft hij ten slotte ook niet iedere dag! 

En nu liggen we uitgeteld op de bank! Moe, blij, opgelucht, trots, onwerkelijk, raar; het was een enerverende dag met alweer een plotselinge wending, positief dit keer gelukkig! Er wordt de laatste tijd nogal eens een beroep gedaan op onze flexibiliteit en het vermogen om snel te kunnen schakelen. Dat vergt veel energie! Richard heeft zijn ogen inmiddels al dicht en ik typ nog even fijn alles van me af! We gaan de komende tijd nog even rustig aan doen. Eerst maar eens zien hoe het allemaal gaat. Visite is leuk, maar om Jort en onszelf te beschermen doen we dit vooralsnog met mate en graag vooraf in overleg. We zullen allemaal weer even moeten wennen aan de nieuwe omstandigheden en een nieuw gezinsritme. En zo meteen lekker naar bed. Met de wekker om 02.00 uur voor de medicijnen. Ik geloof dat ik aan de beurt ben...!! ;-)