dinsdag 6 oktober 2020

Een decennium Jort

Inmiddels zijn de scholen alweer een aantal weken aan de gang. Voor Jort betekent dat het vierde schooljaar op zijn huidige school. Voor de zomervakantie hadden Richard en ik een gesprek met de groepsleerkracht en orthopedagoog. Waar Jort het eerste schooljaar heel veel leerde op het gebied van spelling, taal en rekenen, stagneerde het de twee daaropvolgende jaren. Het afgelopen schooljaar had hij grote moeite om het tempo bij te benen. De leerkrachten zagen zijn koppie elke keer betrekken als ze weer aan de slag gingen. Jort kent alle afzonderlijke letters, maar het lukt hem maar niet om er woorden van te maken. Op de een of andere manier stagneert dat proces in zijn hoofd. Hoe lang ga je hem dan nog uitdagen? Of is het meer pesten? Is hij op school nog wel op het juiste adres of moeten we meer richting dagbesteding gaan denken? 

Tijdens het gesprek op school werd duidelijk dat onze zorgen gedeeld werden, maar waren ze ook heel duidelijk over het feit dat Jort zeker nog niet is uitgeleerd. Door een forse toename in het aantal aanmeldingen van leerlingen voor komend schooljaar heeft de school besloten om een extra klas te vormen. Er was al langer de wens om een specifieke groep in te  richten op (nog) meer structuur, persoonlijke aandacht en meer praktisch ingericht onderwijs. Door te weinig leerlingen was dit logistiek en financieel niet haalbaar. Nu er veel meer kinderen op school zijn aangemeld kon het wel! En Jort leek hen de ideale leerling voor een dergelijk klasje. Wat een opluchting voor ons! Nu kon hij dus toch op deze school blijven! Voor andere ouders was het misschien een teleurstelling om hun verwachtingen bij te schaven; dit is nu eenmaal niet echt een promotie. Maar kijkend naar waar je kind het best tot z’n recht komt, lijkt dit ons voor Jort de perfecte plek! Hij zit nu een klasje met 7 kinderen en twee leerkrachten. Daarnaast krijgt hij ook nog 1-op-1 momenten met een orthopedagoge. Lekker veel aandacht dus!

De zomervakantie verliep voor ons (naast de Corona toestanden) anders dan verwacht. Richard kreeg eind juni -na maanden wachten toch nog enigszins onverwacht- ineens de oproep voor een operatie aan zijn rug. Hij kampt al vele jaren met vervelende rugklachten; nu zouden de onderste rugwervels worden vastgezet Ên een forse hernia worden verwijderd. Op de eerste dag van de zomervakantie werd hij geopereerd en deze ingreep vond plaats in het UMCG. Raar om daar nu weer te lopen, maar dit keer niet voor Jort. De operatie duurde de hele ochtend en verliep gelukkig zonder complicaties. Na een aantal dagen mocht hij weer mee naar huis en begon het grote herstel. De hele vakantie en nu nog steeds hebben we veel hulp van de bedrijfsverzorging. Langzaamaan kan Richard inmiddels gelukkig steeds weer wat meer taken overnemen. Terwijl hij in de lappenmand lag, kon in mijn overall weer wat vaker aan en Jort had de tijd van zijn leven! Hij heeft de hele vakantie kunnen doen wat hij het liefste doet: lekker veel werken! Overall aan, klompen aan, op de shovel rijden, koeien voeren, gazon maaien. Het wordt al wat met die kleine boer van ons! 😄

Begin september stonden de kinderen op een avond na het eten nog even lekker op de trampoline te springen. Ik stond erbij, ze hadden dikke lol en ineens lag Jort stil en begon hij met zijn lijf te schudden en heftig te slikken. Ondanks dat het al bijna 4 jaar geleden was dat dit voor het laatst gebeurde, herkende ik het meteen: een epileptische aanval. Na enkele minuten hield het schudden op en kwam hij langzaam weer een beetje bij. Ik heb hem op de bank gelegd, maar hij was erg afwezig en versuft. Na een half uurtje vroeg hij zich af waarom hij op de bank lag. Hij wist van het hele gebeuren niks meer. Aangezien dergelijke insulten in het verleden altijd veroorzaakt werden door een te hoge medicijnspiegel, heb ik dat weekend geregeld dat we ‘s maandags gelijk bloed konden prikken. Binnen enkele dagen hadden we de uitslag al en bleek de medicijnspiegel inderdaad wederom behoorlijk hoog (toxisch zelfs) te zijn. En dus zijn we gelijk maar weer wat gaan zakken in de dosering van de medicatie. Tot nog toe is het bij die ene insult gebleven. [afkloppen..]  

De dag na de epileptische aanval hadden we een leuk uitje op de agenda staan; de Hoogvliegersdag van Stichting Hoogvliegers. Deze dag was al een hele tijd geleden gereserveerd en ging nu wegens Corona in een iets versoberde versie door. Jort leek weer hersteld van de avond ervoor en dus besloten we dit toch maar door te laten gaan. Jort en ik mochten in een klein vliegtuigje mee om een half uurtje boven Groningen te vliegen. Het waaide best hard en in zo’n klein vliegtuigje voel je dat nogal goed! Het was een supergave, maar ook best spannende ervaring! Gelukkig stonden we even later allebei weer veilig met de beide beentjes op de grond! :) 

Weer een paar dagen later was het opnieuw feest! Jort was jarig, hoeraaaaa... 10 jaar! Wauw!! Nu is iedere verjaardag van je kind(eren) natuurlijk bijzonder, maar bij Jort ligt het toch elke keer weer net een beetje anders. Bij hem sta ik er veel meer bij stil. En dan 10 jaar... jeetje niet te geloven eigenlijk! Een mega mijlpaal!! Ik heb een grote kaart ontworpen met foto’s van Jort van de afgelopen jaren en deze met een mooie tekst naar een aantal afdelingen van het ziekenhuis gestuurd. Wat zijn we hen in het UMCG ontzettend dankbaar voor alle zorg van de afgelopen jaren! Zijn verjaardag kon wegens de Coronamaatregelen niet groots worden gevierd. In shifts verspreid over de dag kwam er toch gezellige visite voor Jort en natuurlijk was er taart! De nieuwe poeptank voor achter zijn skelter viel goed in de smaak, evenals alle andere kado's die hij in ontvangst mocht nemen! Zo heeft hij nu de Playmobil boerderij waarmee hij veel gedetailleerder speelt. Het lijkt erop dat we na een heel decennium nu eindelijk een beetje afscheid kunnen gaan nemen van het hele Bruder assortiment! đŸ˜