Verhogen medicatie

Inmiddels zijn we weer een paar dagen verder, nog steeds @ UMCG. 
Maandagavond waren de bloeduitslagen bekend. De algemene bloedwaarden waren goed, geen infecties oid. De medicijnspiegels bleken wat lager, maar gezien Jort's complexe situatie is het dan niet een kwestie van klakkeloos wat erbij, want het komt allemaal behoorlijk precies. De medicijnen lijken bij Jort ook weer onderling te reageren. Het is echt de 'cocktail' (de combinatiemix) die het doet en dan zijn er ook nog allerlei andere inwendige factoren die een rol (kunnen) spelen, zoals bijv. groei. Erg complex dus om te bepalen aan welke touwtjes je nu moet trekken om weer optimaal in balans te komen. Dat is ook de reden dat het wat langer duurt om tot een behandelplan te komen. Dat is heel logisch en begrijpelijk, maar wachten duurt altijd lang. 

Gisteren zijn we begonnen met een verhoging, zodra de apotheek de juiste nieuwe dosering heeft bereid volgt ook het tweede medicijn. Afwachten wat er gebeurt met Jort en op de monitor en dan hopelijk het weekend naar huis. Verder afwachten kunnen we dan ook thuis, hij is immers beschermd met zijn ICD die telkens goeie dienst heeft bewezen.

We hebben deze kamer inmiddels van alle kanten bekeken en de verveling begint nu wel wat toe te slaan moet ik zeggen. Het is lastig om steeds weer heel enthousiast voor de 1000e keer een puzzel te maken en je eigen gemoedstoestand wordt er ook niet beter op. Slapen gaat nu redelijk omdat Jort een andere monitor heeft. Degene die hij de eerste dagen had alarmeerde constant op Jort's hartritme omdat die er niks van kon maken. Jort's ritme is té anders dan in een gezonde situatie. Gevolg: constant piepjes en verpleging aan zijn bed dus dan doe je geen oog dicht. De volgende dag moet je er wel weer staan!

En dan kregen we ook nog het vreselijke nieuws dat Jort's ziekenhuisvriendje Thomas afgelopen dinsdag is overleden.. Een fantastisch kereltje die slechts twee jaar mocht worden. Vreselijk! Het zat er aan te komen, maar als het dan echt zover is slaat het nieuws toch nog in als een bom. Wat is het leven soms vreselijk hard en verdrietig... Hopelijk laat de situatie van Jort het toe om zaterdag bij zijn afscheid aanwezig te kunnen zijn.