Sjeemig wat een avond.. We waren Jort kwijt, écht kwijt!
Aan het eind van de middag was hij nog even met zijn traptrekkertje op pad gegaan. Normaal gesproken struint hij dan wat rond achter de boerderij of in de kapschuur. Dit keer was hij daar niet. Roepen en overal kijken, maar nergens was hij te bekennen. Het werd al schemerig dus we realiseerden ons meteen dat we acuut in actie moesten komen, want in het donker wordt het natuurlijk helemaal lastig zoeken. De loonwerkers waren op het land aan het werk, maar ook daar was hij niet gesignaleerd. Overal hebben we gezocht, Richard met de shovel met schijnwerper en ik met de auto, maar nergens zagen we Jort. Eerst ben je nog vol goede moed, 'hij zit vast daar, of daar, of daar', maar daarna slaat de paniek wel snel toe. Waar is hij nu?? Hij reageert niet als je hem roept en hij moet straks wel zijn medicijnen hebben.. Help!! Uiteindelijk hebben we de politie maar gebeld. Die namen het gelukkig meteen serieus op en mobiliseerden een team, een warmtecamera en een helikopter. Uiteindelijk kon ik die een paar minuten later gelukkig alsnog afbellen, want net op tijd vond een van de loonwerkers hem achteruit bij de weg! Daar waren we ook al eerder geweest, maar toen was daar geen Jort. Nu stond hij daar, volledig onder de modder! Joost mag weten waar hij allemaal gezeten heeft! Jort kan het ons helaas niet vertellen.
Overigens was Jort zelf niet erg onder de indruk. Hij was gewoon de vrolijke Frans als altijd en hij was zich totaal van geen kwaad bewust. Pfffff... Wij daarentegen stonden nog een tijdje na te trillen, maar zijn natuurlijk dolblij dat hij weer terug is!! We hebben drie kwartier gezocht! 45 vreselijk spannende minuten! Ik ga nu toch maar eens zoeken naar een apparaatje dat via GPS in de gaten houdt waar Jort uithangt, want dit willen we niet nog eens meemaken! Inmiddels kunnen we er wel om lachen. Oh oh, wat een Sjakie en wat maken we toch allemaal met hem mee... #neveradullmoment
Geen opmerkingen:
Een reactie posten