zondag 12 oktober 2014

Trots

De laatste blog eindigde ik met 'tel je zegeningen'. Laat ik dat eens doen. Want hoewel ik me mijn leven een aantal jaren geleden anders had voorgesteld, gaan er ook veel dingen goed. En daar ben ik best trots op! Het is me nooit geleerd dat hardop uit te spreken, maar dat ga ik nu toch eens doen! Ik ben namelijk trots op zoveel dingen!

Zo ben ik trots op het feit dat het nu weer zo goed gaat met Jort! Hij is momenteel weer stabieler dan hij in de afgelopen maanden is geweest. Daarmee laat hij iedereen weer versteld staan! Hij heeft al enorm veel reanimaties achter de rug, maar Jort gaat stug door en piept er niet over! Wat een sterke, dappere jongen! Maar ook dat we nu een goeie schoolplek voor hem hebben gevonden. Hij staat nog niet te juichen om erheen te gaan en het afscheid is redelijk dramatisch, maar eenmaal daar heeft hij het prima naar zijn zin en de begeleidsters zijn naar hun eigen zeggen allemaal dol op hem! Dat is natuurlijk fijn om te horen! Hij maakt stapjes in zijn ontwikkeling. Kleine stapjes, maar ze zijn er!

Maar net zo trots ben ik op Stan. Door alle toestanden met Jort staat hij onbewust vaker in de schaduw. Als het slecht gaat krijgt Jort alle aandacht, maar ook als het goed gaat steelt Jort de show met zijn blije toet of juist door irritant gedrag. En dan is er ook nog een babyzusje die aandacht vraagt. Soms lastig voor Stan (en moeilijk te weerleggen voor ons), maar over het algemeen pakt hij het wel goed op. Hij begint steeds beter te begrijpen wat er aan de hand is, maar ook dat hij door te luisteren meer bereikt dan door negatieve aandacht van ons te vragen. De ene dag gaat dat beter dan de andere (maar dat zal wel vrij standaard zijn voor kleuters!). Hij doet het goed op school, heeft veel vriendjes en is een groepje verder met zwemles! Toppertje! :-)

En dan is er nog onze lieve kleine Evie. Hoewel, zo ontzettend klein is ze ook al niet meer; ruim drie maanden alweer! Wonderlijk dat ze het ondanks een stressvolle zwangerschap en een druk gezinsleven zo goed doet! Alle 'reuring' vindt ze wel gezellig en ook in de herrie kan ze heerlijk liggen slapen. Om dan plotseling weer op te schrikken van een van haar broers die haar nog weer even een kusje wil geven omdat ze zo lief is! Een heerlijk meisje en nu al niet meer weg te denken uit ons gezin! We genieten allemaal enorm van haar!

Trots ben ik ook op Richard! We zijn al heeeel lang samen en kennen elkaar door en door. Juist die sterke basis maakt waarschijnlijk dat we het samen volhouden. Zijn praktische kijk op zaken, zijn nuchterheid, flexibiliteit, zorgzaamheid, een harde werker, mijn rots in de branding. Zo klinkt het allemaal wel wat zoetsappig en klef, maar wie ons kent weet dat dat allerminst is wat wij zijn! Onze eigenwijze karakters botsen regelmatig en we kunnen bekvechten over onbenullige dingen. Maar als het er op aan komt en in tijden van crisis zijn we bijna altijd volledig op één lijn en hebben we veel steun aan elkaar. En dat is toch waar het om draait.

Als ik achterom kijk is er de laatste paar jaar veel gebeurd en veranderd. In vijf jaar tijd hebben we drie prachtige kinderen gekregen waar we zielsveel van houden. Dat de gezondheid van Jort veel zorgen met zich mee brengt mag duidelijk zijn. Daar hadden we van te voren natuurlijk niet op gerekend. Maar daarnaast hebben we de afgelopen jaren ook veel aan ons hoofd gehad met de bouw van een nieuw huis en een grote nieuwe stal. Alles uitdenken en uitzoeken kost veel tijd en energie. Twee jaar lang dagelijks bouwvakkers, vertegenwoordigers, adviseurs etc. over de vloer, heel veel zand en zooi in en om huis.. Wat was het soms gekmakend! Maar het resultaat mag er wezen! Inmiddels zijn we in de fase van de 'finishing touch' met de tuin en achter de boerderij. Dat hebben we toch maar mooi geflikt!

En tenslotte.. Vooruit.. ben ik eigenlijk ook best trots op mezelf! ;-) Hoewel er ook regelmatig momenten zijn dat ik denk dat ik knettergek word van alles, lukt het over het algemeen wel om m'n hoofd boven water te houden. Ik had vroeger nooit kunnen bedenken dat m'n leven zo complex zou worden. Twee jaar geleden heb ik besloten te stoppen met werken. Ik vond het best een ingrijpende beslissing (je geeft toch een heel stuk van jezelf op), maar het voelde toen eigenlijk niet echt als een keus, meer als noodzaak. Nu ben ik blij dat ik die stap destijds heb genomen. Ik heb gekozen voor mezelf en mijn gezin. Voor nu voelt het goed en geeft het rust. We zullen wel zien hoe en wat in de toekomst; daar komen we vast ook weer uit. Ik ben het inmiddels wel gewend om niet te ver vooruit te kijken..










6 opmerkingen:

  1. Prachtig....weer een brok ik mijn keel en tranen in ogen....
    Trots op jullie alle 5!
    X diana

    BeantwoordenVerwijderen
  2. zo is het maar net! trots mag je ook zeker zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi Ilona! Je hebt veel om trots op te zijn! Ik ben blij dat er nu de rust is om je daarop te kunnen richten!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat mooi geschreven! Met een brok in mijn keel gelezen. Het is jullie zo gegund!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. jullie mogen inderdaad trots zijn!
    groetjes,
    Janine

    BeantwoordenVerwijderen
  6. mooi geschreven.. Respect
    toppers!
    groetjes de buurtjes Harald en Annelies

    BeantwoordenVerwijderen